Ongewenste beelden van jezelf op het internet: wat nu?

Je hebt er ongetwijfeld al eens over gelezen: iemand waarvan naaktbeelden online werden verspreid, zonder dat hij of zij daar zelf om gevraagd heeft. Het overkomt mannen, vrouwen, jongeren, maar ook volwassenen. Het delen van intieme beelden zonder toestemming noemt men grensoverschrijdende sexting, waarover in de media luid en vaak gedebatteerd wordt. “Als twee volwassenen met wederzijdse toestemming intieme beelden met elkaar delen, is er toch niets aan de hand?”, wordt er gezegd. Klopt, maar wanneer wordt sexting dan wel strafbaar? Eén van onze legal experts legt het klaar en duidelijk voor je uit.

Wat is sexting?

Sexting is een fenomeen waarbij seksueel getinte berichtjes of beelden gemaakt en/of doorgestuurd worden via telefoon of het internet. Wanneer je vrijwillig zo’n beelden van jezelf maakt en verstuurt, spreken we over primaire sexting. Dit is niet strafbaar volgens de wet. Als volwassene een pikante foto van jezelf naar een andere meerderjarige doorsturen is dus volkomen legaal, zolang dat in vertrouwen en uit vrije wil gebeurt. Natuurlijk kan je hierbij best wat voorzichtig zijn: hoewel je de ontvanger vertrouwt, weet je nooit helemaal zeker wat die persoon met de beelden zal doen in de toekomst. Er bestaan allerlei trucjes en tips om veilig aan sexting te doen. Je zorgt er bijvoorbeeld best voor dat je niet herkenbaar bent op de beelden, door je gezicht niet in beeld te brengen. Kies daarnaast voor een neutrale achtergrond, zodat ook niet uit de kamer kan worden opgemaakt wie er op de foto wordt afgebeeld.

Wanneer is sexting dan wel strafbaar?

Primaire sexting tussen minderjarigen ligt gevoeliger en wordt in Europa als verboden beschouwd, omdat de link met kinderpornografie (namelijk het maken en doorsturen van seksueel getinte foto’s en filmjes van minderjarigen) groot is. Toch kunnen overheden beslissen om jongeren die aan sexting doen niet strafbaar te stellen op voorwaarde dat zij de beelden met onderlinge toestemming maakten en doorstuurden. Wat wel altijd strafbaar is en blijft, is het beeldmateriaal vervolgens online zetten, ook als jongeren dat zelf vrijwillig doen.

In België werd er met de wijziging van het seksueel strafrecht eveneens geopteerd om primaire sexting tussen minderjarigen uit het Strafwetboek te halen. Minderjarigen die aan primaire sexting doen in België zijn bijgevolg niet meer strafbaar.

Naast primaire sexting, heb je ook secundaire sexting. Secundaire sexting is het tonen of doorsturen van seksueel getinte beelden zonder toestemming. Dit is wel strafbaar, want het gaat over een vorm van grensoverschrijdend gedrag of cyberpesten. De nadruk wordt hier gelegd op het element van toestemming. Naast een inbreuk op de strafwet, vormt het verspreiden van een ongewenste beelden ook een schending van de privacyregelgeving en het recht op afbeelding van de afgebeelde persoon. 

Wat zijn de straffen?

Aangezien de verspreiding van pikante of ongewenste beelden zowel op persoonlijk als professioneel vlak grote schade kan toebrengen, werden de straffen op secundaire sexting in 2020 aanzienlijk verstrengd. Zo kan er niet enkel voor de initële verspreider, maar ook voor elke persoon die de beelden daarna doorstuurt, een gevangenisstraf van zes maanden tot vijf jaar en een geldboete van 200 euro tot 10.000 euro worden opgelegd. Afhankelijk van de leeftijd van het slachtoffer en de aanwezigheid van kwaadwillig opzet kan die straf echter nog verhoogd worden. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer iemand wraak wil nemen door doelbewust naaktbeelden van een voormalig partner op het internet te zetten. Dergelijke daden noemen we voorbeelden van wraakporno.

Daarnaast kan een rechtbank ook iedereen (inclusief het internetplatform zoals Facebook of Instagram) verplichten om de foto’s binnen de zes uur van het internet te halen. Doen ze dit niet, dan riskeren ze een boete tot 15.000 euro.

Wat kan ik doen als mijn foto online staat?

Staat er van jou of iemand uit je gezin een ongewenste foto online? Zelf kan je twee dingen doen. Ten eerste kan proberen je om een vrijwillige verwijdering van de foto te verkrijgen door contact op te nemen met de verspreider(s) of het gebruikte platform. Lukt dit niet? Dan leg je best een klacht neer bij de politie.

1. De foto offline halen:

Neem een foto van het ongewenste beeld als bewijsmateriaal voor een eventuele rechtzaak. Op deze foto zorg je best dat het platform en eventueel de datum van publicatie zichtbaar is.

Neem contact op met de verspreider en vraag om de foto of beelden te verwijderen. Ook aan je vrienden of omgeving waarbij de foto terechtgekomen is, vraag je best om de beelden te verwijderen.

Kom je foto’s van jezelf tegen op plaatsen waar je deze niet zelf gepubliceerd hebt? Vaak kan je de beelden op een platform zelf offline halen. Raadpleeg de websites van sociale media-platformen om te weten te komen hoe je foto’s en video’s kan laten verwijderen.

2. Klacht neerleggen:

Het doorsturen of tonen van ongewenste beelden zonder de toestemming is strafbaar: je kan dus beslissen hiervoor klacht neer te leggen. Wanneer je klacht neerlegt bij de politie, maakt deze de klacht over aan het Openbaar Ministerie (OM), dewelke uiteindelijk zal beslissen of de verspreider(s) voor de rechtbank vervolgd zullen worden of niet.

Wat zegt mijn verzekering?

Een ongewenst beeld van jezelf of een familielid op het internet ontdekken, kan best aangrijpend zijn. Het is op dat moment nuttig een rechtsbijstandverzekering te hebben afgesloten om je te helpen het probleem zo snel mogelijk op te lossen en de beelden van het net te laten verwijderen.

Concreet kunnen bepaalde rechtsbijstandverzekeringsproducten van ARAG je helpen door, binnen de contractuele grenzen, de kosten te betalen om de schadelijke inhoud op het internet door een gespecialiseerde ‘wisdienst’ te laten verwijderen. Belangrijk om hierbij te vermelden is dat de verzekeraar hierbij een inspanningsverbintenis heeft en geen resultaatverbintenis.

Daarnaast biedt je rechtsbijstandverzekeraar jurdische ondersteuning in geval van een conflict met de verspreider(s). Zo zal je rechtsbijstandsverzekeraar in eerste instantie proberen om het geschil onderling in minnelijke schikking op te lossen. Zo vermijd je een rechtzaak en kan de zaak sneller afgehandeld worden. Lukt dit niet? Dan betaalt je verzekeraar, binnen de grenzen van je contract, de kosten indien de zaak toch voor de rechtbank komt.

Meer informatie over het nut van rechtsbijstand bij online geschillen? Bekijk alle details op https://www.arag.be/nl/rechtsbijstand/waarom/index.html.

Klik hier voor onze oplossingen.

Opgelet:
Web@ctive, het onderwerp van deze advertentie, is een rechtsbijstandverzekeringsproduct, onderworpen aan het Belgisch recht en is onderhevig aan bepaalde beperkingen en uitsluitingen. De verzekeringsovereenkomst voor dit product wordt gesloten voor een periode van één jaar. Ze wordt jaarlijks stilzwijgend verlengd en kan ten minste 3 maanden voor de vervaldag van het contract per aangetekende brief aan ARAG SE-Branch Belgium worden opgezegd. Als u klachten heeft, neem dan eerst contact op met onze interne dienst . Uw klacht kan ook worden gericht aan de Ombudsman van de Verzekeringen, de Meeûssquare 35, 1000 Brussel, https://www.ombudsman-insurance.be.
Het is in ieder geval noodzakelijk de infofiche (IPID) en de algemene en bijzondere voorwaarden van dit product door te nemen alvorens erop in te schrijven. Al deze documenten kunnen ook op eenvoudig verzoek gratis worden toegezonden.